1η Διεθνής Έκθεση Mail art με θέμα “Ξεριζωμός”

                                                     

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 Εγκαινιάζεται στις 12 Μαΐου στο Θέατρο “Μίκης Θεοδωράκης”

η 1η Διεθνής Έκθεση Mail art με θέμα “Ξεριζωμός”

            Διακόσια εικαστικά έργα καλλιτεχνών από όλον τον κόσμο,  σχολείων  και καλλιτεχνικών  εργαστηριών της Ελλάδας και της Κύπρου, δίνουν περιεχόμενο στην 1η Διεθνή έκθεση mail Art που  συνδιοργανώνουν - υπό την αιγίδα του Δήμου Κορδελιού Ευόσμου και της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού -  η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης και η εικαστικός Σοφία Αμπερίδου, με θέμα “Ξεριζωμός- Uprootingart22 ”.

            Τα εγκαίνια του ξεχωριστού εικαστικού γεγονότος, που έλαβε χώρα με το διεθνές κάλεσμα συμμετοχής τον Ιανουάριο του 2022 - στο πλαίσιο του επετειακού έτους για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή - θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 12 Μαΐου στις 19.00 στις εγκαταστάσεις του Πολυλειτουργικού Κέντρου του Δήμου Κορδελιού Ευόσμου “Θέατρο Μίκης Θεοδωράκης” (οδός Μοναστηρίου 417– Παρατσίκογλου 1, Ελευθέριο Κορδελιό).

            Τα εγκαίνια της έκθεσης  θα πλαισιώσουν μια σειρά από δρώμενα στα οποία συμμετέχουν:

• η Θεατρική ομάδα του Συλλόγου Σμυρναίων Μικρασιατών Ελευθερίου Κορδελιού «Η Αγία Φωτεινή», με αφήγηση της Μαρίας Βασιλείμη για τη Μικρά Ασία.
• η Θεατρική ομάδα του Συλλόγου  Ποντίων Ελευθερίου Κορδελιού με τη συμμετοχή των ηθοποιών Κωνσταντίνου Σαρηκυριακίδη και Δημήτριου Μουστόπουλου με απαγγελίες ποιημάτων και το χορευτικό ενηλίκων του Συλλόγου Μικρασιατών Ελευθερίου-Κορδελιού “Η Αγία Φωτεινή”. 

 

Διάρκεια Έκθεσης: 12 – 27 Μαΐου 2022

Ημέρες : Δευτέρα – Παρασκευή,  ώρες : 7:00 – 15:00

Για απογεύματα επικοινωνήστε στο τηλέφωνο: 2310771033

 

Ευχαριστίες στο Ζαχαροπλαστείο «Γιάννης» (στο Κορδελιό) για την πολύτιμη βοήθεια και συνδρομή του.

 

Η ΕΚΘΕΣΗ

            Στην έκθεση λαμβάνουν μέρος καλλιτέχνες κάθε ηλικίας από όλο τον κόσμο, αποστέλλοντας τα έργα τους μέσω ταχυδρομείου. Σύμφωνα με την εμπνεύστρια της έκθεσης, Σοφία Αμπερίδου, η οποία έχει και την επιμέλεια της συλλογής και παρουσίασης των έργων,  με τις έως τώρα παραλαβές,  συμμετέχουν 80 καλλιτέχνες και δημιουργοί από 12  χώρες, με 110 έργα.  Επίσης 80 παιδιά από σχολεία και καλλιτεχνικά εργαστήρια της Ελλάδας και της Κύπρου με 90 έργα.  Στο σύνολο η έκθεση μέχρι τώρα αριθμεί 200 έργα. Συμμετέχουν με έργα τους καλλιτέχνες από  Αργεντινή, Βέλγιο, Γερμανία, Ελλάδα, Ιταλία, Κύπρος, Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδάς, Λευκορωσία, Ουκρανία, Ουρουγουάη, Τουρκία.

            Οι συμμετέχοντες  δημιούργησαν έργα εμπνεόμενοι από την τρισχιλιόχρονη Ιστορία των Ελλήνων στη Μικρά Ασία και τη Μαύρη Θάλασσα και από τη βίαιη διακοπή της εκεί παρουσίας τους. Θέματα έμπνευσης και δημιουργίας, αποτέλεσαν ο πόλεμος και η προσφυγιά, ο πολιτισμός της Μικράς Ασίας και η  Μικρασιατική Καταστροφή,  η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, οι διώξεις άλλων χριστιανικών πληθυσμών της καθ’ ημάς Ανατολής, η αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών, κλπ.

            Η έκθεση περιλαμβάνει κάποια έργα card Postal, ενώ στην πλειοψηφία τους είναι έργα που το μεγαλύτερο μέγεθος είναι  Α4 και είναι διαφόρων τεχνοτροπιών,  όπως ζωγραφικά, χαρακτικά, digital, κολάζ, patchwork, μικτής τεχνικής, ακουαρέλες, ελαιογραφίες κι έργα με πολύχρωμα μολύβια και κάρβουνο.

            Μέσα από ρεαλιστικά και συμβολικά έργα, εικονίζονται προσφυγικές μνήμες, οι κουλτούρες και οι ιδιαιτερότητες λαών, εκφράζονται συναισθήματα κι ερωτηματικά που γεννά ο πόλεμος, ο ξεριζωμός, η προσφυγιά, η θλίψη και ο πόνος της απώλειας και τέλος μηνύματα ειρήνης και αγάπης για την ανθρωπότητα. Τα έργα στο χώρο θα παρουσιαστούν κατά κατηγορίες.

 

Επόμενοι σταθμοί της έκθεσης – Παράταση συμμετοχών

 

            Η δεύτερη προγραμματισμένη έκθεση θα παρουσιαστεί τον Σεπτέμβριο του 2022 στο Πολιτιστικό Κέντρο Ευόσμου ενώ σε εύλογο χρονικό διάστημα που θα ανακοινωθεί, θα ακολουθήσει και η τρίτη έκθεση στο χώρο της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης, που είναι και συνδιοργανωτής της έκθεσης και θα  φιλοξενεί μόνιμα όλα τα έργα της έκθεσης mail Art – Ξεριζωμός.

 

Σύμφωνα με τους διοργανωτές υπάρχει συνεχόμενη ροή παραλαβής έργων, κι ενώ το αρχικό κάλεσμα για συμμετοχή στην έκθεση ήταν μέχρι τις 10 Μαΐου, το μεγάλο ενδιαφέρον των καλλιτεχνών καθιστά αναγκαία να δοθεί παράταση της ημερομηνίας αποστολής των έργων μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου 2022.

 

Η αποστολή των έργων για τις επόμενες εκθέσεις γίνεται στη Διεύθυνση:

Τ.Θ. 12048, Αμπερίδου Σοφία, Τ.Κ. 54101, Θεσσαλονίκη

Ταχυδρομείο Βασιλέως Ηρακλείου Τ.Κ. 54110

 

Η διεύθυνση και στα αγγλικά:

PO Box 12048, Amperidou Sofia, Postal code 54101, Thessaloniki, Greece

Post Office : Vas.Herakliou, PC. 54110

 

Επικοινωνία στο email : uprooting22@gmail.com

 

Οι προϋποθέσεις και οι όροι συμμετοχής στην έκθεση δημοσιεύονται στην παρακάτω διεύθυνση, όπου θα αναρτηθεί - με το τέλος των εκθέσεων - ψηφιακό βιβλίο με όλα τα έργα της θεματικής “Ξεριζωμός – Uprootingart22¨.

https://uprootingart22.blogspot.com/

 

 

ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΕΚΘΕΣΗ Μail Art

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή

 

Τίτλος Έκθεσης: Ξεριζωμός 

Υπό την αιγίδα του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου, Αντιδημαρχία Πολιτισμού. Ιδέα και Οργάνωση έκθεσης από την εικαστικό Σοφία Αμπερίδου, σε συνδιοργάνωση με την Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης (Κοινωνική και Μορφωτική Οργάνωση Ποντίων, Έτος Ίδρυσης 1933. Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών).

Όλα τα έργα που θα υποβληθούν θα παρουσιαστούν 

σε ψηφιακό βιβλίο στη σελίδα https://uprootingart22.blogspot.com/

Όλα τα έργα θα εκτεθούν κατά τη διάρκεια της έκθεσης που θα πραγματοποιηθεί στο Πολυλειτουργικό Κέντρο - Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου, τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο του 2022 

“Σε αυτήν την ιδιαίτερη περίοδο που διανύουμε, με την ανθρωπότητα να δίνει καθημερινές μάχες βιώνοντας πρωτόγνωρες καταστάσεις, είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε στη σύγχρονη τέχνη το βήμα να εκφραστεί και να δημιουργήσει. Στόχος μας είναι να στηρίξουμε τους καλλιτέχνες που θέλουν να πάρουν την τέχνη στα χέρια τους και να αναδείξουμε το έργο τους μέσα από έναν διαφορετικό τρόπο, που μετουσιώνει το κίνημα της mail art” δήλωσε ο Δήμαρχος Κορδελιού Ευόσμου Κλεάνθης Μανδαλιανός, επισημαίνοντας πως η θεματική της έκθεσης επιχειρεί να αγγίξει με ευαισθησία και σεβασμό, το δράμα του ξεριζωμού και της προσφυγιάς, μεταφέροντας στο κοινό εικόνες που συγκινούν μέσα από τη ματιά της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας. 

“Η τέχνη είναι ο δρόμος για να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο και στόχος μας μέσα από αυτήν τη διοργάνωση να φωτίσουμε αυτόν το δρόμο, δίνοντας βήμα έκφρασης στους καλλιτέχνες να μας μιλήσουν και να μας συγκλονίσουν” τόνισε η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Αθηνά Παμπουκίδου, υπογραμμίζοντας πως “η διεθνή έκθεση Μail Art καθιστά τον προσφυγικό Δήμο Κορδελιού Ευόσμου σημείο συνάντησης των εικαστικών δημιουργών, που μέσα από τα έργα τους θα στείλουν ηχηρά μηνύματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης”.

ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Στην έκθεση μπορούν να λάβουν μέρος καλλιτέχνες κάθε ηλικίας από όλο τον κόσμο

Οι καλλιτέχνες δημιουργοί εξουσιοδοτούν τα έργα τους να εμφανίζονται και να αναπαράγονται εν συνόλω ή εν μέρει, σε διαδίκτυο και σε καταλόγους (με το όνομά τους), και να διαδίδεται η έκθεση από τους διοργανωτές της πρόσκλησης.

Απαγορεύονται έργα με ρατσιστικό, υβριστικό, προσβλητικό και σεξιστικό περιεχόμενο, οι αναφορές σε πολιτικά πρόσωπα, καθώς και έργα που προσβάλλουν θρησκευτικά σύμβολα. Αποκλείονται έργα που περιλαμβάνουν κάθε είδους διαφήμιση.

Οι συμμετέχοντες μπορούν να δημιουργήσουν έργα εμπνεόμενοι από την τρισχιλιόχρονη Ιστορία των Ελλήνων στη Μικρά Ασία και τη Μαύρη Θάλασσα,  και από τη βίαιη διακοπή τής εκεί παρουσίας τους.

Ενδεικτικά αναφέρονται  θέματα έμπνευσης και δημιουργίας, όπως: ο πόλεμος και η προσφυγιά, ο πολιτισμός της Μικράς Ασίας και η  Μικρασιατική Καταστροφή,  η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, το πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης, οι διώξεις άλλων χριστιανικών πληθυσμών της καθ’ ημάς Ανατολής, η αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών (Συνθήκη Λωζάνης 1923) κ.λπ.

Κύριος σκοπός της έκθεσης είναι, μέσα από την καλλιτεχνική έκφραση και δημιουργία, η ανάδειξη της ζωής των ανθρώπων, που οι συνθήκες και οι συγκυρίες τούς ανάγκασαν να ξεριζωθούν από την πατρογονική εστία και την πατρίδα τους, και να γίνουν πρόσφυγες.

Τα έργα, θα αποτελέσουν αρχείο της Σοφίας Αμπερίδου και θα παραχωρηθεί ως δωρεά στο μητροπολιτικό Ποντιακό Σωματείο «Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης», το οποίο είναι γνωστό για το κοινωνικό, πολιτιστικό και μορφωτικό έργο που προσφέρει.

Η συμμετοχή σας είναι έγκυρη εφόσον συμφωνείτε με 

τους όρους και τις προϋποθέσεις της έκθεσης.

Μπορείτε να στείλετε έως και 2 πρωτότυπα καλλιτεχνικά έργα

Η συμμετοχή είναι δωρεάν

Δεν θα υπάρχει κριτική επιτροπή

Όλα τα έργα θα λάβουν μέρος στην έκθεση

Δεν υπάρχει καμία αμοιβή για τα έργα

Τα έργα δεν θα πωλούνται

Τα έργα δεν επιστρέφονται

 

Για να είναι έγκυρη η συμμετοχή σας :

1^ον. Τα έργα πρέπει να έχουν διάσταση όχι μεγαλύτερη από  το μέγεθος Α4 (21 x 29 cm) και να ταχυδρομηθούν μέσα σε φάκελο αλληλογραφίας. Γίνονται δεκτά όλα τα υλικά και οι τεχνοτροπίες ζωγραφικής (ακουαρέλα, κολάζ, χαρακτική κ.λπ). Έργο τέχνης μπορεί να αποτελέσει και ο φάκελος αποστολής (με τα επαρκή γραμματόσημα σε συνδυασμό με τη φαντασία του δημιουργού).

2^ον. Πρέπει να στείλετε το αυθεντικό έργο σας  έως 10 Μαΐου 2022 στη διεύθυνση: 

Τ.Θ. 12048, Αμπερίδου Σοφία, Τ.Κ. 54101, Θεσσαλονίκη

3ον. Ο καλλιτέχνης θα πρέπει να στείλει και στην ηλεκτρονική διεύθυνση uprooting22@gmail.com φωτογραφία του έργου, υψηλής ανάλυσης (2-3 ΜΒ) μαζί με τα στοιχεία του έργου (υλικά, τεχνοτροπία, διαστάσεις, ημερομηνία δημιουργίας του έργου) και επίσης τα στοιχεία του (ονοματεπώνυμο, ιδιότητα, πόλη, χώρα), καθώς και βιογραφικό 5-7 γραμμές (περίπου 100 λέξεις).

4^ον. Σε περιπτώσεις συμμετοχής  παιδιών, ζητείται η έγκριση γονέα ή κηδεμόνα και στην περίπτωση αυτή μαζί με το ηλεκτρονικό μήνυμα  αποστολής του έργου και των στοιχείων του παιδιού, ο γονέας θα δηλώνει τη συγκατάθεσή του για τη δημοσιοποίηση των στοιχείων του παιδιού, αναφέροντας και το δικό του ονοματεπώνυμο.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ :  https://uprootingart22.blogspot.com/

 

Ανέβζιγος Αρωθυμία

Μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, στιγμή τη στιγμή, ο χρόνος τρέχει, κυλά και φεύγει! Μέσα απ' τα χέρια, απαλά σαν την άμμο. Μέσα απ' τα μάτια μας, σαν το άπιαστο φως. Κάποτε δυνατά κι άλλοτε αθόρυβα. Κι εμείς ένα δέντρο με ρίζες και κλαδιά, άνθη και καρπούς στις εποχές του χρόνου, γεννιόμαστε, ανθίζουμε, καρπίζουμε και προχωράμε αέναα στη γη, αναζητώντας το ουράνιο τόξο της αγάπης, της ελπίδας και της χαράς. Αυτά έγραφα πέρυσι τέτοια μέρα και μάρτυρας μου το φβ.. Φέτος όμως, πέρα από τη λογική και πέρα από κάθε προσδοκία, η χρονιά που πέρασε ήταν μια δύσκολη χρονιά για όλους μας στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι προσδοκίες του κόσμου για ανέμελες στιγμές έγιναν απογοήτευση μέσα στις καραντίνες της Άνοιξης και του Φθινοπώρου, ενώ συνεχίζονται ως τις μέρες μας λόγω του covid-19.

Για μένα η χρονιά, πέρα από τις γνωστές δυσκολίες, είχε ομορφιές και δημιουργικές εκπλήξεις. Δεν είναι ότι έζησα σπουδαίες καλλιτεχνικές στιγμές και είχα αιτίες κι αφορμές να δημιουργήσω όμορφα έργα, που τα εκτίμησε και τα αγάπησε πολύ ο κόσμος. Είναι που σίγουρα σηματοδοτούν μια νέα διαδρομή στην καλλιτεχνική μου πορεία! Δεν είναι τόσο, ότι πέρασε ακόμη ένας χρόνος και κάθισε στην πλάτη μας! Είναι που λέμε: είμαστε ζωντανοί κι αναπνέουμε! Δεν είναι ότι ταξίδεψα και πάλι στη γη των προγόνων μου κι είχα μια ανεπανάληπτη εμπειρία, ζώντας από κοντά το καλαντάρι των ποντιόφωνων της Τραπεζούντας! (Θέμα για άλλο κείμενο σίγουρα..) Είναι που όσο περνούν τα χρόνια, εγώ άλλο τόσο, νιώθω πιο μικρή από ποτέ! Σαν να κάνω τα πρώτα βήματα μου στη ζωή. Είναι σαν να ζωγραφίζω πρώτη φορά κι όλα τα χρώματα ανατέλλουν και μου χαμογελούν. Είναι που η κουβέντα της γιαγιάς μου "έκιτι πούλι μ', ντ' έσυραμ(ε) σα στράτας και τα εξορίας, ους να ‘ρχουμες σην Ελλάδα" που σημαίνει: Αχ πουλάκι μου, τι τραβήξαμε στους δρόμους και τις εξορίες, ώσπου να φτάσουμε στην Ελλάδα. Κι αυτό το Αχ, ηχεί όλο και πιο δυνατά μέσα στην ψυχή μου και με ωθεί στους ορίζοντες του φωτός και με φέρνει συχνά πίσω στα παιδικά τα χρόνια. Εκεί που μαθαίναμε τον κόσμο δίχως ίντερνετ. Εκεί που ακούγαμε με ανοιχτό το στόμα τις ιστορίες από τους δασκάλους στο σχολείο ή τον παπά στην εκκλησία μας! Σπάνια από κάποιο βιβλίο που ερχόταν στα χέρια μας και οπωσδήποτε τις ατέλειωτες ιστορίες της γιαγιάς.. (αυτό κι αν γίνεται βιβλίο).

Η φτώχια μας, τον καιρό εκείνο ήταν μεγάλη και δεν υπήρχαν περιθώρια, παρά μονάχα για τα εντελώς απαραίτητα και αυτά πολλές φορές έλλειπαν. Αν υπάρχει μια ανάμνηση απ’ αυτά τα χρόνια που γεμίζει με ομορφιά τη σκέψη μου, είναι πως το προσφυγικό σπίτι που έχτισε ο παππούς μου (κι αυτό μια άλλη μεγάλη ιστορία) κι έζησα εκεί ως 14 χρονών, ήταν περιτριγυρισμένο με πολλά οπωροφόρα δέντρα. Ότι δέντρο μπορείς να σκεφτείς υπήρχε εκεί γύρω κι ο τόπος στο παιδικό μυαλό μου, τότε, έμοιαζε ένα μυστήριο, αλλά κι ένας μικρός παράδεισος. Οι αναμνήσεις και οι εμπειρίες πολλές και ποικίλες. Θα σταθώ μέρες που είναι σε μια δυνατή κι αξέχαστη ανάμνηση, που μάλλον μόνο εγώ τη θυμάμαι στην οικογένεια μας, γιατί με γέμισε ανάμικτα συναισθήματα χαράς και λύπης και συστολής μαζί με απορίες για τη ζωή.. Θα μπορούσε να έχει τίτλο: Μια δυνατή παιδική Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση!

Είναι το δέντρο που αγάπησα πιο πολύ από όλα και που δεν ήταν ακριβώς δέντρο, αλλά ένα κλαδί – δέντρο! Κάποιοι μπορεί να γελάσετε και κάποιοι άλλοι ίσως συγκινηθείτε γιατί μπορεί να ζήσατε κάτι παρόμοιο. Για μένα όμως πάντα θα είναι μια ανάμνηση χαρακτηριστική της παιδικής ηλικίας, που παραμένει ζωντανή και θρέφει την ψυχή μου. Το γεγονός συνέβη πριν πολλά χρόνια και λίγο ακόμα θα μπορώ να λέω, εδώ και μισό αιώνα. Οπότε, μπορώ να λέω πως είναι από τα δικά μου αληθινά παραμύθια ή και όνειρα για μελλοντική έκδοση! Παιδί του Δημοτικού σχολείου, κάπου ανάμεσα 9-12 χρονών, δεν θυμάμαι ακριβώς, δεν είχα δει και πολλά στη ζωή μου, εκτός από το χωριό μου, τα βιβλία του σχολείου και τα καράβια που περνούσαν από το Θερμαϊκό κόλπο, που όταν είχε καθαρό καιρό, από το σπίτι μας φαινόταν μέχρι και η Χαλκιδική. Να μην ξεχάσω βέβαια να σας πω και για τα φιγουρίνια της θείας Παρθένας, η οποία ήταν μοδίστρα! Τα δε φιγουρίνια μόνο στα κρυφά, φυσικά από τους άλλους εννοείται τα έβλεπα, διότι αποτελούσαν εργαλεία δουλειάς και δεν άφηνε να τ’ αγγίξει κανείς μη τυχόν και τα τσαλακωθούν ή σκιστούν καθώς ήταν δυσεύρετα. Στο σπίτι λοιπόν της θείας Παρθένας, που συχνά ερχόταν κόσμος κι από άλλα χωριά, ως πελάτες για να ράψουν ρούχα, είχα δει πρώτη φορά στη ζωή μου Χριστουγεννιάτικο δέντρο! Παρόλο που δεν ήταν μεγάλο ή πλούσιο όπως τα σημερινά, μού είχε κάνει τρομερή εντύπωση! Ειδικά οι πολύχρωμες μπάλες που είχε για στολίδια. Τόσο μεγάλη ήταν η επιθυμία μου να αποκτήσουμε κι εμείς στο δικό μας φτωχικό σπίτι, χριστουγεννιάτικο δέντρο, που είχα ζαλίσει τους γονείς μου να πάρουμε κι εμείς. Έλα όμως που δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση! Από τη μία δεν υπήρχαν χρήματα, κι από την άλλη θεωρούσαν πως πρόκειται για περιττό έξοδο! Έλα όμως που εγώ ήθελα δέντρο οπωσδήποτε! Στο κάτω-κάτω ζούσαμε σε χωριό, και κάλλιστα ο πατέρας μου μπορούσε να κόψει ένα για να το στολίσουμε! Έλα όμως που ο μπαμπάς μου ο Γιωρίκας αγαπάει τα δέντρα και δεν τα κόβει!

Ένα απόγευμα λοιπόν, πριν τα Χριστούγεννα, επιστρέφει από κάποια δουλειά, που είχε πάει προς το δάσος με το κάρο και το κόκκινο-καφετί άλογο μας. Σε λίγο τον βλέπω να ξεφορτώνει κάτι και μού λέει: ορίστε και το δέντρο σου! Εκείνο βέβαια δεν ήταν δέντρο όπως αυτά τα συνηθισμένα, αλλά ένα μεγάλο κλαδί, λίγο ξερό νομίζω, ίσως λίγο χλωρό; Δεν θυμάμαι ακριβώς. Σίγουρα πάντως είχε λεπτά αγκαθωτά φύλλα. Ήταν δηλαδή ένα κλαδί από πουρνάρι και δεν είχε επάνω του κανέναν από κείνους τους κόκκινους καρπούς που έχουν τα σημερινά διακοσμητικά πουρνάρια! Το κλαδί που λέτε, μπήκε σε έναν χαμηλό τενεκέ με χώμα και τοποθετήθηκε στο δωμάτιο με το τζάκι, που συγχρόνως ήταν κουζίνα και καθιστικό! Οκ, δέντρο βρήκαμε, σκέφτηκα, τώρα όμως είχα το μεγάλο πρόβλημα με τί να το στολίσω;! Πού θα βρω στολίδια?! Έσπαγα το κεφάλι μου αλλά δεν είχα καν επιλογές! Έτσι έκοψα κάποιες σελίδες από ένα τετράδιο μου, τις έβαψα με ξύλινες μπογιές κι έπειτα τις τσαλάκωσα και τις έκανα μπάλες. Τις στερέωσα ανάμεσα στα κλαδιά, αλλά το δέντρο μου πάλι φαινόταν άδειο! Δεν είχε καμία σχέση με αυτό της θείας Παρθένας, που ήταν λαμπερό κι επιπλέον είχε ένα όμορφο γυαλιστερό, κάτι σαν πέπλο για χιόνι! Έπρεπε οπωσδήποτε και το δικό μου δέντρο να έχει χιόνι. Και τότε θυμήθηκα που έκρυβε η μάνα μου το βαμβάκι! Το πήρα στα χέρια μου και με ενθουσιασμό άπλωσα τούφες μικρές και μεγάλες πάνω στα κλαδιά. Σε μερικά σημεία το είχα φτιάξει σχεδόν αραχνοΰφαντο!!! Από κει και πέρα θυμάμαι μόνο τις φωνές της Μαριγούλας, ότι κατέστρεψα το βαμβάκι και που θα βρίσκαμε άλλο, σε περίπτωση που κάποιος τραυματίζονταν ή άνοιγε κάποια πληγή για να την περιποιηθεί. Είμαστε ξέρετε τρία αδέρφια, που κάθε λίγο και λιγάκι κάποιος έπεφτε ή σκόνταφτε και χτυπούσε τα γόνατα του, οπότε το βαμβάκι έκανε πάντα παρέα με το ιώδιο.. Εν τω μεταξύ, καθώς περάσανε οι μέρες, Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά και Φώτα το κλαδάκι-δέντρο με τα μυτερά του φύλλα άρχισε να μαραίνετε. Έτσι μια και δυο το κάψαμε στο Τζάκι που λαμπάδιασε και μαζί του κάηκαν κι οι καλικάντζαροι όπως είπε κι η μαμά μου. Τώρα πως γίνεται να υπάρχουν σήμερα τόσοι καλικάντζαροι τριγύρω, δεν ξέρω ποιος το επιτρέπει!

Κι η ζωή προχωρά και το φορτίο της μνήμης μας κάθε χρόνο μεγαλώνει και μας ταξιδεύει με την ανέβζιγο αρωθυμία, την άσβεστη πεθυμιά για όσα ζήσαμε και πέρασαν, μα και για όσα θα θέλαμε να ζήσουμε και προσδοκούμε πως κάποτε αυτά τα όνειρα θα βγουν αληθινά! Με αυτή την κινητήριο δύναμη ταξιδεύουμε και πλέουμε σε θάλασσες και πελάγη, με καημούς και χαρές, κρύβοντας έναν Οδυσσέα στα στήθη μας και ψάχνοντας κάθε φορά τρόπους να περάσουμε από τις συμπληγάδες πέτρες. Είμαστε ήδη έναν αιώνα κι έναν χρόνο φορτωμένοι με καημούς κι ευθύνες. Οι επέτειοι σηματοδοτούν και ορίζουν τα πιστεύω, τα ιδανικά και τα οράματα μας! Είθε να έρθει η λύτρωση από κάθε ταλανισμό! Κι ας γίνουν οι φωνές μας μια δυνατή κραυγή, που θα φτάσει πιο γρήγορα εκεί που πρέπει για να διώξει κάθε κακό. Υείαν, ευλοΐαν και καλοχρονίαν !!! Υγ. ώρα να ετοιμάσω τη βασιλόπιτα με κρέας και πράσα, που άρεσε στη μαμά μου!

Σινά - Ένα ταξίδι συνάντηση με την ιστορία!

  Ένα ταξίδι εκεί όπου ο θεός έκανε την παρουσία του πριν την παρουσία του Χριστού. Στη γη που ο Θεός έδωσε τις εντολές στο Μωυσή. Ένα  ταξίδι που μού επιφύλαξε εκπλήξεις και ωραίες δημιουργίες. Είχα  την ευλογία και τη χαρά, να επισκεφτώ για τρίτη φορά στη ζωή μου, το Σινά, στα τέλη Αυγούστου του 2019 και να παραμείνω εκεί για σχεδόν ένα μήνα. Δεν ήταν ταξίδι επαγγελματικό αλλά ένα τάμα που είχα κάνει στον εαυτό μου.

 

 Έτσι είχα την ευκαιρία να απολαύσω κατανυκτικές λειτουργίες και εσπερινούς. Να αφουγκραστώ την ησυχία του πέτρινου τοπίου, και να περπατήσω ως τις κορφές των βουνών.  Η ανατολή και η δύση του ηλίου στα 2.400 μέτρα, στην Αγία Κορυφή,  έχουν άλλη αίσθηση εδώ  καθώς τα πολλά φώτα τον μεγαλουπόλεων αλλά και οι θόρυβοι είναι πολύ μακριά και σε αφήνουν απερίσπαστο. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να μένεις μεγάλο διάστημα σε έναν τόπο όπου τον περισσότερο καιρό είσαι εσύ κι ο εαυτός σου.

 

Όπως τα βουνά είναι  γυμνά από δέντρα νιώθεις και την ψυχή γυμνή μπροστά στους  έρημους βράχους που μοιάζουν σαν να είναι καθρέπτες. Αλλά για μένα ως δημιουργό, υπήρξε μεταξύ άλλων, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μελετήσω από κοντά μοναδικά αριστουργήματα αγιογραφίας, καθώς στο μοναστήρι βρίσκονται οι παλαιότερες εικόνες που υπάρχουν και ανήκουν στον 5ο και 6ο αιώνα.

 

 

 

 

 Διαβάστε παρακάτω όλο το κείμενο - αφιέρωμα για το Σινά

 όπως δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2020,στην εφημερίδα 

"Εύξεινος Πόντος" με έδρα την Θεσσαλονίκη.

 

 

Κείμενο - Φωτογραφίες : Σοφία Αμπερίδου

 

Εκδηλώσεις για τον Ηρωικό Πόντο από το “Κρυφό Σχολειό” στη Λεμεσό

     

     

Ήταν 9 Ιανουαρίου του 2018 όταν δέχτηκα με έκπληξη ένα μέιλ όπου πολύ ευγενικά μού ζητούσαν την άδεια να χρησιμοποιήσουν ως αφίσα,  ένα ζωγραφικό έργο μου από την ενότητα το Βλέμμα της Προσφυγιάς. Το Κρυφό Σχολειό βρισκόταν είδη σε πυρετώδεις προετοιμασίες για την κεντρική φιλανθρωπική εκδήλωση του που θα γινόταν στις 31 του ίδιου μήνα στη Λεμεσό της Κύπρου. Η επικοινωνία μας με την υπεύθυνη του προγράμματος κα.Παναγιώτα Σκόφιλντ ήταν κάτι περισσότερο από εξαιρετική. Μιλούσα με έναν άνθρωπο που ουδεμία σχέση είχε με τον Πόντο κι όμως κάθε λέξη και κάθε σκέψη τον περιείχε και ακτινοβολούσε πάθος και λατρεία για μια πατρίδα που την θεωρούσε κατάδική της. Η τραγωδία της γενέτειρας της την έκαμαν να πονεί το ίδιο για το αλησμόνητο Πόντο. Η ένθερμη ηλεκτρονική επικοινωνία μας και η ανταλλαγή γνώσεων και πληροφοριών κατέληξε στο να παραβρεθώ  στην εκδήλωση του σχολείου και να παρουσιάσω στα παιδιά ηλικίας 6-12 ετών, την θεματική ενότητα των έργων μου «Το Βλέμμα της Προσφυγιάς». Η παρουσίαση έγινε την Δευτέρα 29 Ιανουαρίου, μέσα σε ευχάριστο διδακτικό κλίμα  για τα παιδιά του δημοτικού, που παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον τις διηγήσεις για τις ζωγραφιές μου, μέσα από τις οποίες γνώρισαν πως αποδίδονται εικαστικά ιστορικά πρόσωπα και μνημεία, και φυσικά τις σκέψεις και τα συναισθήματα που τους μετέφερα από τις αφηγήσεις της γιαγιάς μου, για τη ζωή  των προσφύγων αλλά και των ανθρώπων που χάνουν την πατρίδα τους παρά την θέληση τους. 

Το αφιέρωμα στον Πόντο επικεντρώθηκε φυσικά στο φιλανθρωπικό δείπνο, αποτέλεσε ωστόσο αιτία κι αφορμή, οι δάσκαλοι και τα παιδιά του σχολείου να ψάξουν  και να μάθουν την ιστορία και τον πολιτισμό του Πόντου. Περίπου 20 ημέρες πριν  είχε ξεκινήσει η πολύπλευρη προετοιμασία και περιελάμβανε μεταξύ των άλλων και εκμάθηση ποντιακών τραγουδιών και χορών. Επίσης ζωγραφική και κολάζ θεμάτων που αφορούσε την ποντιακή κουλτούρα και την προσφυγιά και τα έργα εκτέθηκαν σε αίθουσα του σχολείου μαζί με φωτογραφίες αγίων του Πόντου, καθώς και ιστορικών προσώπων που είχαν εξέχουσα θέση στα πολιτικά πεπραγμένα στις αρχές του 20^ου αιώνα, δηλαδή  λίγα χρόνια πριν αλλά και την εποχή που έγιναν τα τραγικά γεγονότα της γενοκτονίας. Τα παιδιά συμμετείχαν στην εκδήλωση «Μαγειρεύοντας για τους μεγάλους, για καλό σκοπό» κι έμαθαν πολλά για την ποντιακή διατροφή  αλλά και πως παρασκευάζονται διάφορα φαγητά και εδέσματα όπως: Μελιντζανόπαστα Κερασούντας, Κιλιντίρια Αμάσειας, Γιαπράκια Τραπεζούντας, Σπανακόπιτα Χαλδίας, Ξυγαλένεν Κοτυώρων, Χαρτσό Ροδόπολης, Ρυζότο Σινώπης με γαρίδες, Λαχανοσαλάτα Σινώπης, Κρυφοσαλάτα, Ωτία, Πισία και φρούτα εποχής. 

   Η μεγάλη βραδιά πραγματοποιήθηκε μέσα σε έντονα συναισθήματα  χαράς και συγκίνησης. Ήταν πολλοί εκείνοι που εκφράσθηκαν με όμορφα λόγια για την εξέλιξη της βραδιάς που κορυφώθηκε με την απόδοση ποντιακών χορών από μικρούς και μεγάλους. Όσα και να γράψω, όσο γλαφυρά και να  προσπαθήσω να περιγράψω αυτά που έζησα σίγουρα δεν θα καταφέρω να σας μεταφέρω εξ ολοκλήρου το κλίμα που επικράτησε. Η τραπεζαρία του σχολείου στολίστηκε με ιδιαίτερες λεπτομέρειες και όλα θύμιζαν Πόντο. Τόσο τα ποντιακά εδέσματα που σερβίρισαν τα παιδιά με άψογο επαγγελματικό τρόπο όσο και ο στολισμός της αίθουσας, κέρδισαν τις καλύτερες εντυπώσεις των καλεσμένων. Τα τραπέζια στρώθηκαν με επαγγελματική επιμέλεια και κάτω από κάθε σερβίτσιο υπήρχε ειδικό σουπλά που εικονιζόταν ο χάρτης του Πόντου. Στο κέντρο κάθε τραπεζιού ανθοστήλη σε βάζο που είχαν φτιάξει τα παιδιά με ντεκουπάζ και σε όλα υπήρχαν εικόνες που αφορούσαν τον Πόντο, όπως χορευτές με παραδοσιακές φορεσιές και μνημεία του Πόντου. Στην αίθουσα δέσποζε μία τεράστια φωτογραφία με την Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά στον Πόντο και από την μια πλευρά της αίθουσας ως την άλλη οι μαθητές κρέμασαν σε σκοινάκια ζωγραφιές με ποντιακές λύρες και χορευτές που οι ίδιοι είχαν φτιάξει. Στη μια πλευρά της αίθουσας στήθηκε έκθεση με αντικείμενα καθημερινής χρήσης της παλαιάς εποχής, όπως λαγήνια, οικιακά σκεύη μαγειρέματος, ζυμώματος, λάμπες πετρελαίου κ.ά. 

Τις εντυπώσεις έκλεψε η γωνιά με τη «βαλίτσα του πρόσφυγα», την οποία εμπνεύστηκαν και  κατά το μεγαλύτερο μέρος της έστησαν τα ίδια  τα παιδιά, τα οποία κλήθηκαν να απαντήσουν στο τι θα μπορούσε κάποιος να πάρει μαζί του την στιγμή που εγκαταλείπει κάτω από την απειλή του όπλου το σπίτι του, το χωριό του, την ζωή του... Η εν λόγω βαλίτσα ξεχείλιζε από είδη πρώτης ανάγκης, ψωμί, λαγήνι για νερό, ρούχα, κουβέρτες, αλλά και τα πλέον ιερά και πολύτιμα, όπως ιερά σκεύη, ιερά λείψανα, εικόνες αγίων, φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων και ηρώων, νομίσματα, κοσμήματα, φυλακτά και ό,τι άλλο θα συνόδευε τους ξεριζωμένους σ᾽ αυτό το ταξίδι, σ’ αυτό τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές εστίες. Φυσικά δεν έλειπε και ο μποξάς με το δικό του συμβολισμό...

Την έναρξη της βραδιάς έκανε ο Διευθυντής του Σχολείου κ.Γιώργος Γεωργίου καλωσορίζοντας τον κόσμο και όπως ανέφερε στον χαιρετισμό του ότι «μέσα στα εφτά χρόνια που πραγματοποιείται αυτό το δείπνο, η μικρή προσπάθεια των παιδιών έγινε μεγάλη και αντρώθηκε με την στήριξη των γονέων και φίλων του Σχολείου. Η όλη φιλανθρωπική δραστηριότητα  εντάσσεται στα πλαίσια των στόχων και εμφάσεων του Κρυφού Σχολείου, όπου πέρα από τη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών επιδιώκεται και η ολόπλευρη ανάπτυξή τους. Συστηματικά  καλλιεργείται η συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών και η ενσυναίσθηση. Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο εξοχότατος Πρέσβης της Ελλάδας στην Κύπρο κ.Ηλίας Φωτόπουλος, ο οποίος ανέφερε πως οφείλουμε να μεταδώσουμε στους νέους όχι μόνο γνώση αλλά κοινωνική παιδεία κι ευαισθησία. Το προστάζει ο Ελληνικός πολιτισμός που ανέδειξε όσο κανείς άλλος την αξία του ανθρώπου. Το προστάζει επίσης η χριστιανική μας πίστη αλλά και η παράδοση μας. Αυτό εξάλλου μας δίδαξαν και οι Τρεις Ιεράρχες. Για τον Πόντο θα έλεγα ότι ο ποντιακός πολιτισμός αποτελεί μια από τις σημαντικότερες συνιστώσες  του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και της εθνικής μας παράδοσης. Το δράμα του ποντιακού ελληνισμού μπορεί να γίνει δυστυχώς πιο κατανοητό εδώ στην Κύπρο, γιατί όπως  ο κατακτητής έδιωξε τους πόντιους από τις πόλεις και τα χωριά της Μαύρης Θάλασσας, έτσι κι εδώ, ο ίδιος πάλι κατακτητής έδιωξε από τη γη των πατέρων τους, τους κατοίκους της Κυρήνειας, της Μόρφου, της Αμμοχώστου και τόσων άλλων πόλεων και χωριών που βρίσκονται στην κατεχόμενη Κύπρο. Η εκδήλωση τείνει να γίνει θεσμός, γι αυτό και η πρεσβεία της Ελλάδας την έθεσε υπό την αιγίδα της, στηρίζοντας με συνέπεια το έργο του σχολείου. Να συγχαρώ τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς που αυτή η φιλανθρωπική αυτή προσφορά αποτελεί στον συνάνθρωπο  το κορυφαίο μήνυμα. Τέλος ο Δήμαρχος της Λεμεσού ανέφερε ό,τι η εκδήλωση στέλνει ηχηρό μήνυμα αλληλεγγύης και εθνικής αυτογνωσίας, για ένα σχολείο κόσμημα. Ένα μεγάλο ευτύχημα για όλους οι μαθητές που είναι η καλύτερη απόδειξη για την δουλειά που γίνεται εδώ.

Ο Διευθυντής του Κρυφού Σχολειού Γεώργιος Γεωργίου

Ο Έλληνας πρέσβης στην Κύπρο Ηλίας Φωτόπουλος

Ο Δήμαρχος Λεμεσού Νίκος ΝΙκολαΐδης

Το Κρυφό Σχολειό τίμησε με συμβολικό δώρο για την παρουσία τους στο δείπνο και την συμβολή τους στην πραγματοποίηση της  εκδήλωσης τον Έλληνα Πρέσβη, καθώς και την γράφουσα του άρθρου Σοφία Αμπερίδου.

Η Σοφία Αμπερίδου 

λαμβάνει από μαθήτρια του Κρυφού Σχολειού 

συμβολικό δώρο 

 Ψυχή της διοργάνωσης η διοικητική λειτουργός του σχολείου η κα.Παναγιώτα Σκόφιλτ που με τις άοκνες ενέργειες της και την επίβλεψη στο κάθε τι για τις λεπτομέρειες, έδωσαν έναν τόνο λεπτής ευαισθησίας, τρυφερότητας και αγάπης για τον Πόντο. Εξάλλου είναι γνωστή η αγάπη της γι αυτό το κομμάτι του ελληνισμού, καθώς στην πόρτα του γραφείου της θα δει κανείς γραμμένα ποιήματα και σκέψεις όπως: Ο Πόντος ζει και μας καρτερεί, Η γενοκτονία δεν ξεχνιέται, Πόντος και Κύπρος: «Την πατρίδα μ’ ‘εχασα…» Η κα. Παναγιώτα Σκόφιλτ ανέφερε ότι το «Κρυφό Σχολειό» είναι μια μεγάλη αγκαλιά και τα παιδιά  θέλουν να έρχονται σε αυτό ακόμα και το Σαββατοκύριακο Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ιδρυτής του «Κρυφού Σχολειού» είναι ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος (Ευθυβούλου), ο οποίος ίδρυσε το «Κρυφό Σχολειό» και λειτουργεί αφιλοκερδώς από το 1999 πρώτη φορά ως Δημοτικό Σχολείο. Σήμερα φοιτούν 130 παιδιά στο Νηπιαγωγείο και 150 στο Δημοτικό. Τα παιδιά στο Κρυφό Σχολείο υιοθετούν αρχές και αξίες με βιωματικό τρόπο, στηριγμένες στις πανανθρώπινες αξίες, τις αλήθειες και τα νάματα της ορθόδοξης χριστιανικής μας πίστης και του Ελληνικού πολιτισμού μας. Ανάμεσα στις αξίες αυτές ξεχωριστή θέση κατέχει και η φιλανθρωπία.

Η Διοικητική Λειτουργός του Κρυφού Σχολειού Παναγιώτα Σκόφιλντ

           

Όλο το βράδυ κυριαρχούσε η ποντιακή λύρα που έπαιξε ο Χριστόφορος Κυριακίδης, στο νταούλι ήταν ο Θεόδωρος Παπαδόπουλος και στο τραγούδι ο Λάζαρος Κανονίδης. Το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» με κορυφαίο τον γιατρό Αχιλλέα Τουρσίδη, χόρεψε τον Πυρρίχιο χορό και σείστηκε η αίθουσα από την ορμή και τον παλμό που μετέδωσε στο κοινό. Καθώς κυλούσε η βραδιά και με δική μου παραίνεση  τα παιδιά και οι δάσκαλοι χόρεψαν με την καρδιά τους κάνοντας μεγάλους κύκλους σε όλο τον χώρο της εκδήλωσης. Απλά τα βήματα για τον χορό Ομάλ, λίγο περισσότερος ρυθμός στον χορό Τικ και σημασία δεν έχει τελικά αν κάνεις και κάποιο λάθος μαθαίνοντας αλλά το πόση καρδιά και ψυχή βάζεις για να νιώσεις και να βιώσεις τον πολιτισμό των Ελλήνων προγόνων σου. 

Μπορώ να πω πως το «Κρυφό Σχολειό» «έβαλε τα γυαλιά» στα δικά μας σχολεία εδώ στη βόρεια Ελλάδα όπου ζει η πλειονότητα των Ποντίων. Σημειωτέον ότι σε αυτό το σχολειό, τα παιδιά ακόμη και του Νηπιαγωγείου μαθαίνουν για την γενοκτονία αφού κάθε χρόνο τιμάται η μνήμη της στις 19 Μαΐου. Θα ήθελα να κλείσω αυτό το αφιέρωμα στο οποίο συμμετείχα, λέγοντας πως για μένα δεν ήταν απλώς μια ευλογία Θεού αλλά ένα δώρο ζωής που με γέμισε με δύναμη και έμπνευση να συνεχίσω σε αυτό τον εικαστικό δρόμο εικονίζοντας και φωτίζοντας όσα κι εγώ η ίδια ακόμη δεν φαντάζομαι.. Πως θα μπορούσα άλλωστε όταν στις αυλές του σχολείου όπως με ενημερώνει η κυρία Παναγιώτα ακόμη αντηχεί εκείνος ο στίχος  «για έλα έλα πούλι μ, με τεμέν έλα γιάβρι μ’». Είθε οι γνώσεις που απέκτησαν τα παιδιά της Κύπρου για τον Πόντο να συνεχίσουν να αποτελούν  ένα κομμάτι στη συνέχεια της ζωής τους και να φωτίζει πτυχές της ζωής όλων μας. Τα παιδιά του «Κρυφού Σχολειού» μοιάζουν να είναι το προζύμι της Ρωμηοσύνης, που όπως λέει και ο καταξιωμένος κύπριος ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης «η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψει» ή αλλιώς, όπως θα έλεγε και η Ποντιακή Μούσα «Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο» . Ο Πόντος ζει και μας οδηγεί! Ο Πόντος μας ενώνει αιωνίως! Διότι είμαστε σαν εκείνο το δέντρο  που όταν του κόβουν τα κλαδιά απλώνουν οι ρίζες του!

"Προσφυγόπουλα" - Χρώματα παστέλ σε χαρτί

Ζωγραφιά που εμπνεύστηκα και ζωγράφισα

 για τον διάκοσμο της εκδήλωσης στο Κρυφό Σχολειό 

 Κείμενο και φωτογραφίες : Σοφία Αμπερίδου 

Περισσότερες φωτογραφίες στο φβ : https://www.facebook.com/ampersof/media_set?set=a.10215790898874200.1073741880.1496155798&type=3&pnref=story